Anlamını kaybeden kelimeler vardır... Anlamını yitiren insanlar....
Bir zamanlar tüm anlamları yüklediğin insanın anlamsızlaşması mesela....
Umudunu taze tutmanı sağlayan, hayallerine leylak kokuları ekleyen... Gülümsemenin sebebi olan birinin anlamsızlaşması ne acı....
Varlığının kıymetini görmek yerine, ego ve hırs üzerine kurulu bir düzeni seçen insanlar, kaybettiklerini çok zaman sonra anlayacaklar....
Gün gelip de bir maskeli balonun ortasında, duygu yoksunu insanlarla çevrili olduğunu, hisleri yüreğine ağır geldiğinde anlayacaklar...
Gözlerini kamaştıran o ışıltının, sadece bir gösterişten ibaret olduğunu anladıklarında, dönmek isteyecekler evine...
Giderken talan ettikleri o yüreğin hala kendilerini beklediğini zannederek...
Oysaki siz o esnada onu çoktan bitirmiş, yüreğinizdeki sızıyla yepyeni bir yola koyulmuşsunuzdur...
İnsanların en büyük hatası, nasıl olsa bekler, nasıl olsa vazgeçemez düşüncesiyle hoyratça kırıp dökmeleri değil midir...
Kimse kimseyi o kadar acıyla beklemez... Gün gelir o acı ağır gelir yüreğine ve bedenine, ardında tek bir iz bırakmadan çekip gider bilinmeze...
Bu nedenledir ki, bir yeri terk ederken, ihanet ederken, yalan söylerken iyi düşünün....
Gideni döndüremezsiniz geri.....