"Umudun göç etmeye hazır olduğu bu kentin sokaklarında, kim bilir kaç asır bekledim seni..."
Diyerek başladı ilk hikâyem... ilk kitabım...
Hayatın anlamını aradığım, özümü tanımaya başladığım, kim olmak istediğim ve kim olduğum arasında yaşadığım bir kaos...
Biri gelir hayatınıza, bir anda.... Sizi size öğretir... Size yüreğinizi gösterir....
Korkularınızla yüzleştirir.. Tamamlandığınızı düşündüğünüz, kim olmak istediğinizi anladığınız dönemde, geldiği gibi aniden gider... Bir toprak parçasına emanet edersiniz, size can olanı...
Onun verdiği cesaret doğrultusunda, ona verdiğin sözü tutmak için direnirsin hayata...
Ve gün gelir, bir kitapla başlarsın adım atmaya...
Her karanlığın ardından bir umut var demek istedim aslında kitabımda...
Umutsuzluğu yüreğinde taşıyan insanlara, umudun da var olduğunu anımsatmak gayem...
Acının aslında sevilmesi gereken bir şey olduğunu, o acı sahibinden yadigar diyebilmeniz içindi her hece...
Sevdiğiniz insanı yok saymak yerine, hatalarınızla yüzleşip af dilemeyi öğrenmeniz için belki de...
Her satır bir anlam barındırır içinde...
Kitabımı nasıl okursanız, onu verir size...