Hayatının düzene girmeye başladığını düşündüğün an, hiç beklemediğin bir an'da, belki yolda yürürken....
Kim bilir belki de balkonda bir gece vakti gökyüzünü seyrederken, bir müzik sesi gelecek derinlerden...
Şaşkınlıkla bakacaksın etrafına, sesin nereden geldiğini öğrenmek istercesine bakınacaksın sağa sola, kimse yok... O tanıdık melodi alt üst edecek bir anda seni...
Hafif bir rüzgar esecek, yüzünü okşarcasına, yüreğin titreyecek... O koku , tanıdık gelecek sana....
Düşünmemeye çalıştığın, zihnini sürekli oyaladığın da dahi, derinlerde bir yerde unutamadığını anlayacaksın....
Kaçmak isteyeceksin o ortamdan, oysaki çok geç olacak, aylardır bastırmaya çalıştığın tüm düşünceler hücum edecek zihnine...
Susturmaya çalıştığın yüreğin, isyan edercesine yeter diyecek... Susturma beni....
Elin telefona gidecek, arayamayacaksın.... Numarası ezberinde değil mi. Oysaki unuttum diyorsun ona ait her şeyi... Kendinden kaçmaya çalışmanın aslında sadece kendine zarar verdiğini anlayacaksın....
Arasam, ne söyleyebilirim düşüncesi saracak zihnini... Zamanında o seni dünyasının merkezine oturtmuşken, onu nasıl yok saydığın gelecek aklına, belki utanç duyacaksın, belki de pişmanlık.... Arayamayacaksın...
Kendinle verdiğin savaşı sonunda kaybedeceksin... Yüz yüze konuşmalıyız diyerek çıkacaksın yola... Onun bulunduğu her yere gideceksin, göremeyeceksin...
Giden çoktan gitmişti oysaki, onu gönderen sendin unutma....
Keşkeler saracak yüreğini, sevseydi gitmezdi diye avutacaksın kendini , yine yalanlarla susturmaya çalışacaksın yüreğini, nafile...
Bu defa haykıracak yüreğin sana, "o gitmemek için çok direndi, sen ise göndermek için.... Sen her görmezden geldiğinde , O dualarla gözyaşlarıyla sevdi seni.... Bu savaşın galibi sensin, kutla zaferini...."