Geçen gün bir tv programında bir kadının konuşmasını izledim. İzlemez olaydım. Kelimelerinin her biri adeta beni şoka soktu. Bir kadın bir kadını daha beter aşağılayamazdı diye düşünüyorum. Kocasının yeğeniyle ilişkisini biliyor. Fakat geldi özür diledi, pişmanım dedi. Hatamı anladım dedi diye affettim dedi. Sözleri hala kulağımda çınlıyor. Çınladıkça daha çok sinirleniyorum. Fakat şöyle de bir şey var. Hanım teyzemiz yeğenini affetmemiş. Neden? Çünkü yeğeni gelip özür dilememiş. İlişkiyi inkar etmiş miş…
İzlerken şöyle kadını alıp sarsıp ‘kendine gel ya o senin yeğenin. Kendi canından can. Her şeyden önce o daha 16 yaşında. En saf olduğu, aklının en kolay çelinebileceği, kandırılabileceği yaşta. Yanında sıkı sıkı sıkı sarıldığın adama dön bir bak ya. Pişkin pişkin oturuyor ve sen onu savunuyorsun yeğenine karşı’ diyesim geldi. Daha çok şey diyesim geldi de malum bir yere kadar yazıp çizebiliyoruz.
‘Kadın daha namustur’ namusun kadın erkek ayrımı mı varmış. Namus kadın için de erkek için de aynı değil midir? Zihniyet değişmediği sürece kadın cinayetleri de artacak, istismarlar da tacizler de artacak. Çocuklarınızı erkek kız fark etmez cinsiyet içeren sözlerle büyütmeyin. Eşit olduklarını, bir olduklarını, cinsiyet üstünlüğünün olmadığını göstererek büyütün.
