Sen. Evet sen. senden bahsediyorum.
Bugüne kadar ne çok şeyi görmezden geldin değil mi? Sana yapılan haksızlıkları, değmeyecek insanlar için döktüğün gözyaşlarını... Kıyamadıklarının sana nasıl kıydıklarını izledin değil mi? Yine de onları üzmemek için kaç defa sustun?
Merhametine yenik düşüp, her kapıyı çaldıklarında kucak açtın değil mi kalbini kıranlara. Seni yok sayanlara. Sence de zamanı gelmedi mi artık. Ayağa kalkmanın. Duvarlarını yükseltip, sana ulaşamayacakları yerlere bırakmanın.  Gitmekle tehdit edenlere kapıyı göstermenin.
Gör artık olur mu. Kalmak isteyen her şekilde bir yolunu bulur. Bir insana bir defa anlatırsın, anlamadı dersin, ikinciyi anlatırsın. Hadi üç, dört, beş defa anlattın diyelim yine mi anlamadı, öyleyse senin bir şeyleri anlaman gerekiyordur. Gitmek isteyen bırak gitsin...
Yalnızız ve yalnız kalkacağız ayağa. Kabullen artık bunu olur mu. Hep yalnızdık aslında.
Bir arada ama yalnız.
Birilerinden umut dilenmek sana göre değil. Kendi hikayenin kahramanı sen olmalısın, seni terk eden o kıyamadıkların değil.
Onlara inat, sana yapılan tüm haksızlıklara inat, hadi kalk ayağa.
Kendi hikayeni yeniden yaz. Umutlarınla besle her saniyeyi. Nefes aldığın her an için inadına bir kahkaha at hayata. Ve bu defa tacını takmayı unutma.