Zaman geçiyor ve fikirler, düşünceler, tavırlar, konuşmalar, davranışlar hatta bakışlar bile değişiyor. Bu değişimleri de zaman geçtikçe, yaşlandıkça demeyelim de yaş aldıkça fark ediyoruz. Her sene bir önce ki sene ben bunu neden yaptım diyoruz. Ama aslında bakarsanız o yaptıklarımız bu soruları sorabilmemize ve tecrübe kazanmamıza neden oluyor. Bu yüzden ne kadar neden yaptım demeyelim diye uğraşırsak da her geçen zaman bir önce ki zaman yaptıklarımızı sorgulayacağız. Sorgulamak pişman olmak fıtratımızda var sanırım.
Şimdi ben neyi fark ettiğimiz ve neden pişmanlık duyduğumu kısaca söz edeyim. Sevdiklerimi ihmal ettiğim, onlara zaman ayırmadığım, onlara ilgi göstermediğim için çok pişmanım. Vaktimiz zamanımız varken neden yapmadığımı sürekli sorgular hale geldim. En çokta neden annemi daha çok mutlu etmedim diye çok düşünüyorum. Neden ona of dediğimi sorguluyorum. Gençliğin ve ergenliğin vermiş olduğu toyluk diye düşünüyorum. Sorgulamanın sonunda neye mi karar verdim?
Ben en çok annemi sevmişim ona karar verdim. Ona of dediğim her günü telafi etmek için her gün farklı çaba içine giriyorum. Ve bunu en çok onun hak ettiğini biliyorum. Ve benim sevgimi de merhametimi de en çok annem hakkediyor. Yaş aldıkça bunun farkına vardığım için mutluyum. Çok geç kalmadım. Telafi edecek vaktimin bol olması dileğiyle ben en çok seni sevmişim ANNEM...
