Ülkemizde bu zamana kadar büyük kazalar yaşadık. Kimisi yer üstünde kimisi yer altında çok vatandaşımızı kaybettik. Kahramanmaraş’ta meydana gelen ve 10 şehirde büyük yıkıma neden olan depremler de yerin altında meydana gelse de yerin üstünde yaşadığımız en büyük acılardan oldu. Enkaz yığınları arasında canlar gitti, hayaller bitti.
Kurtarma haberleri de aldık elbette ve bunlarla bir nebze olsun mutlu olduk. Ancak genel anlamda baktığımızda 40 binden fazla insanımızı kaybetmenin üzüntüsünü yaşadık.
Depremlerin üstünden günler geçse de acılar geçmiyor. İzlediğimiz her görüntüde, gördüğümüz her fotoğrafta sanki tekrar ediyor hüzün.
Deprem sonrasında öyle farklı detaylar gördük ki. Hayat hikayeleri, günler sonra yaşanan kurtuluşlar. Enkaz başındaki en önemli detaylardan birisi de bence madencilerdi.
Hani şu kömür karasından çıkıp, memleketin bize ihtiyacı var diyerek hiç düşünmeden deprem bölgesine gelen madenciler. Kömür ararken insan aramak da bu depremin yaşattıkları arasında yer aldı.
Çok güzel işler başardılar. Çok insanın hayatına dokundular. Sessizce işlerini yaptılar. Ne yapmak gerekiyorsa hemen hallettiler. Kendilerine has yöntemlerle adeta enkaz altına maden tüneli açtılar. Hiç tanımadıkları bir canı kurtarmak için baretlerini taktılar, ışıklarını açtılar ve bunca riske rağmen girdiler enkaz altına.
Sizler deprem bölgesinde işiniz bitince yine tehlikeli işlerinize döneceksiniz ancak verdiğiniz mücadele unutulmayacaktır. Elinize, emeğinize sağlık. Kömür kararsından enkaz karanlığına gittiniz. İyi ki gittiniz. İyi ki varsınız.
