Geçtiğimiz 1 Ekim’de Dünya Yaşlılar Günü’nü kutladık. Sizi bilmem ama yaşlılar deyince benim aklıma her şeyden önce saygı geliyor. Koca bir ömrü geçirmiş, hayata bir şekilde katkı sunmuş, kimisi evlat yetiştirmiş, kimisi önemli görevlerde bulunmuş yada yaptığı her hangi bir işle topluma katkısı bulunmuş kişilerden bahsediyoruz. Bu nedenle yaşlı çınarlarımıza saygıda kusur etmememiz gerekiyor.
Özel günler güzeldir ama yaşlıları sadece bir gün hatırlamak, 1 Ekim’de sosyal medyadan görseller paylaşıp göstermelik davranışlar yapmakla çınarlara olan vefamızı gösteremeyiz. Bunu hayatımıza da uygulamalıyız. Bir gün onların da bizim yaşlarımızda olduğunu, bizimse bir gün onların yaşlarına geleceğimizi göz ardı etmeden yaşamalıyız. Burada onları anlamak, dinlemek, ihtiyaç duyduklarında yanlarında olmak çok değerli. Yanında olmak sadece maddi olarak değil tabi ki. Belki hal hatır sormak, ellerindeki bir eşyayı taşımak, yani hayatlarını hem fiziksel hem de manevi anlamda kolaylaştırmak gerekiyor.
Her açıdan saygıyı fazlasıyla hak ediyorlar. Koronavirüs pandemisinde bugünlerde ellerinden öpmesek de yanlarında olduğumuzu hissettirelim. Güzel çocuklar ve gençler yetiştirmişiz diyebilecekleri davranışlar gösterelim. Biz de bir gün onlar gibi arkamıza dönüp baktığımızda koca bir ömrü geride bıraktığımızı göreceğiz. Gençlik de gelip geçecek. Gölgesinde yaşadığımız çınarlarımıza saygıyla.
