Her gün iş yüküne bir yenisi ekleniyor ve biz insanoğlu kendimizi unutuyoruz. Bu tempolar zaman geçtikçe artacak ve kendimizi unutmalarımız da bir o kadar artacak. Zaman mekân algımızı gün geçtikçe yitireceğiz. Tempo içinde koştururken kendimizi unutup gideceğiz. Kendimize ayıracak vaktimiz neredeyse kalmayacak.
***
Sağlımız, psikolojimiz yoğun hayat içinde harap olup giderken ne yazık ki yapabildiğimiz şu an sadece izlemek. Bir film izler gibi hayat içindeki koşuşturmamızı izliyoruz. Ve bunu farkında olarak izliyoruz. Aslında acı olan bu oluyor. Bilerek izlemek.
***
Her şeyin farkında olup değiştirememek. İzlemek ama müdahale edememek. Ama ne olursa olsun kısa zamanlarda bile olsa yoğun iş temposuna kaptırıp kendinizi unutmayın.
***
