Covid-19 virüsü dünyamızı etkisi altına aldı ve ülkeler ağırlaşan ekonomik çarklar ve çalışamayan insanlarının hayatını devam ettirebilmesi için politikalar geliştirmenin derdinde, tedbir üstüne tedbir alıyor, paket üstüne paket açıyor.
İnsanlar gündelik hayatında henüz aşısı bulunmayan virüse karşı sağlık kuruluşlarının telkinleri doğrultusunda kendince tavsiyelere uyup tedbirler alma gayretinde…
İnsanlık bütünüyle bunlarla uğraşırken, dünyanın başka bir yerinde Covid-19 virüsüyle boğuşmasına rağmen artı bir başka şeyle daha uğraşmak, hayatını korumak derdinde.
Bu dert, o toplum için yeni de değil.
Çin yönetimi tarafından Doğu Türkistan'da yaşayan kardeşlerimiz yoğun bir zulüm altında feryad ediyor.
Bu feryada Birleşmiş Milletler nezdinde bu zulme karşı imza toplandı.
Üzülerek söylüyorum, bu zulme karşı imzacı devletler arasında Türkiye yok.
Neden yok olduğunu lutfedip izah eden bir yetkili de yok.
Ama yakınımızda Azerbaycan'da Ermenistan tarafından yapılan saldırılara karşı ise bir hayli duyarlı davranmaktayız.
Buna sevinmeliyiz.
Devletimiz Azerbaycan konusunda haklı olarak tepki vermekte yerden göğe kadar haklı ve meşrudur.
Ancak, Doğu Türkistan'ın uğradığı zulüm konusunda Birleşmiş Milletler tarafından açılan metne imza vermemesinin izahı mümkün değildir.
Bu durumda haklı olarak bizi üzüyor.
İşte tam da bu sebeple, Doğu Türkistan konusunda duyarlı olan insanlarımız yetkililere soruyor.
Doğu Türkistan bize çok mu uzak?
Suriye'de yaşanan zulme, Azerbaycan'da yaşanan istilaya karşı duyarlı davranan ve risk alan iktidar aynı duyarlılığı Doğu Türkistan için neden göstermiyor?
Çin ile başka bir hesabımız mı var?
Bu hesap Doğu Türkistan için imza veremeyecek kadar kıymeti midir?
Hem de, Birleşmiş Milletlerin açtığı kınama kararını imza atmayacak kadar.
Güçlü devlet iddiamız, Çin için geçerli değil mi yoksa?
Gücümüz Ermenistan'a mı yetiyor?
Çin'e söyleyecek bir sözümüzde mi yok?
Sormadan edemiyor insan.
Bu çifte standart neden?