Son zamanlarda "mutluluk" kavramları üzerine düşünmeye başladım. Mutluluk ve mutsuzluk hakkında bir şeyler yazmanınsa güzel olabileceğini düşündüm.
"Mutlu olmak" ne demektir? Herhâlde herkesin farklı zamanlarda, çeşitli ruh hâlleri içerisinde bu soruya verecekleri değişik yanıtları vardır. Bana göre, bırakın resmini çizmeyi, kelimelerle bile ifadesi zor olan bir kavram mutluluk. Kimi zaman insan karnı doyduğu için mutludur, kimi zaman sevdiğinin yanında olduğunda, kimi zamansa küçük de olsa bir şey üretebildiğinde… Mutluluk, bir yerde egonun doyumudur. Sonuçta hepimiz, hayat basamaklarının birinde dururuz, bu basamakların üzerinde dururken, aşağımıza bakar şükreder, yukarı bakar "ah keşke!" deriz. Kötü bir olay olduğu zaman elimizde var olanları hatırlar, beklentilerimizi kısıtlarız. İşler yolundaysa gözümüz yükselir, nelere sahip olursak hayatımızın daha iyi olabileceğini düşünürüz, düşleriz. Bu, her bireyin kendi içinde yaşadığı bir denge durumudur. Ne inatçı bir yükselme hırsı, ne de sürekli bir şükretme durumu içinde olabilir insan… Genelde alıcı ve açgözlüyüzdür; ama bu da sanki bize öğretilmiş olandır. Ne dersiniz?
Sahip olduklarımız ve arzuladıklarımız arasında hayatımızı sürdürürken, son zamanlarda birçok alanda "mutlu olmak" kavramı dikkatimi çekti. Bize mutluluğa dair o kadar çok yol gösterilirken, sahiden o kadar da mutsuz muyuz? İkinci sorumsa, insan sürekli mutlu olabilir mi?
İletişimin çok hızlı olduğu ve doğru kullanıldığında çevremizde olanlardan fazlasıyla haberdar olduğumuz bir zamandayız. Bu güçlü iletişimin getirileri olduğu kadar, genelde aldığımız haberler karamsar olduğundan, bizleri pek mutlu etmediği bir gerçeklik olabilir. Ne var ki daha önceleri, son zamanlarda olduğu kadar "mutluluğumuz" üzerine düşündüğümüzü sanmıyorum. Yeri geldiği zaman mutsuz, yeri geldiğinde mutluyduk. Kendi hâlimizde yuvarlanıp gidiyorduk. Şimdilerdeyse bu mutluluk ve mutsuzluk döngüsündeki yaşam, biraz çarpıtıldı gibi. "Siz hep mutsuzsunuz ve bu şekilde mutlu olabilirsiniz" şeklinde bir dayatmayla mutsuzluklarımız gözümüzde büyütülüyor; mutlu olabilmek adına daha çok alışveriş yapıyor, alternatif çözümler arıyor, mutsuzluktan yakınılıyor.
İnsan bazen mutsuz olmalıdır. Hep gülümseyemeyiz, her zaman olumlu olamayız. Mutlu olmanın yolu kimi zaman mutsuzluktan geçmekte… Birçok insan, mutlu olduğunu bilmediği için mutsuzdur.
Yarın da, hayatımız, değişik yönleriyle bizlere gösterilmeye devam edecek.
Sevgiyle kalın….
