Bir insanı sevip birlikte bir hayat kuruyorsun ama onu günde sadece üç saat görebiliyorsun çünkü çalışmak zorundasın ve hayat standardını yükseltmek için daha da çok çalışmalısın!
Çocuğun oluyor, hasta oluyor, elini alnına koyup “geçti bak yok bir şey” diyemiyorsun.
Aklın çocuğunda kalıyor ama gitmek zorundasın yine para kazandığın yere.
Ona mutlulukla hatırlayacağı çocukluk anıları bırakamıyorsun.
Onun nasıl güzel güldüğünü, nasıl güzel oynadığını, senin adını ilk nasıl söylediğini göremiyorsun.
Fırtınalı bir okul çıkışında sürpriz yapıp elinden tutamıyorsun. Çalışıyorsun da ondan.
Bütün günün hastalıkta sağlıkta yanlarında olacağına yemin ettiğin ailenle değil, başkalarının yanında geçiyor. Elin adamlarının, kadınlarının derdini çekiyorsun sanki onlar ailen.
Para her şeye ilaç olur diye düşünüyorsun.
Hadi kendinizi bırakın ve düşünün...
Hayatımızı sevdiğimiz insanlarla geçiremeyeceksek niye yaşıyoruz?
Onlara sarılmak için akşam olmasını bekleyeceksek, akşam sarılmaya çalışırken sadece hayatımızın çözülmesi gereken sorunlarını konuşacaksak, ortak hayatımız sadece problem çözmek haline gelecekse ve biz bu yüzden birbirimizden bıkacaksak niye aile kuruyoruz?
Birlikte yemek yapamadığımız, sofralar hazırlayamadığımız, “sen soğanları doğra, salatayı ben yaparım” demediğimiz insana karı koca ya da sevgili diyebilir misiniz?
Bunu yapamıyorsak, yaşadığımız hayata hayat diyebilir misiniz?
İnsanın bir ailesi yoksa hiçbir şeyi yok demektir.
Ailenin tanımı da kadın-erkek-çocuk-kardeşler mi sadece?
Dostlar da ailedir.
Geçip giden her anı birlikte yaşamaktan daha önemli bir şey var mı?
Her şeyi, herkesi yitirdikten sonra geriye o anlar kalıyor.
Geçip giden koca bir hayatın tek tesellisi parmaklarınla toplayabildiğin hatıralar, hepsi o kadar...
Güzel anıların yoksa dünyanın tapusu üzerine olsa ne olur ki?
Ne bütün gün ısıtıp içinde oturamadığımız evlere, ne üzerinde oturup eskitemediğimiz koltuklara sahip olmanın bir anlamı var.
Özleyecek bir kokun, kolun kanadın kırıldığında bütün yükünü bırakacağın bir kucağın olmadıktan sonra parayla aldıklarını ne yapacaksın?
Bir gün her şeyini bir anda yitirebilirsin ve geriye sığınacağın anların kalır.
Anılar, seni sarıp sarmalar anılar...
Biriktirebildiysen ne ala...
Hatırlayacak bir şeylerin varsa ne ala, o zaman anlarsın demek ki çok ama çok şanslısın.