Engelli küçük bir kızın yazısını okudum ve sizlerle paylaşmak istedim…
“Canım Anneciğim benim... Seni Çok Seviyorum... Neden hep dalıp dalıp gidiyorsun, neden bana hep üzgün üzgün bakıyorsun, neden hep aynı soruları tekrarlıyorsun, neden kendini suçlamaktan vazgeçmiyorsun, neden hep kızgınlık duyuyorsun... Hâlbuki ben meleklere “Beni bu halde dünyaya gönderirseniz ben orada ne yaparım" diye sorduğumda ”Korkma dediler, orda senin annen olacak, biz senin için en iyisini seçtik, sana o bizden daha iyi bakacaktır, sana birçok şeyi o öğretecektir ama unutma ki senin de ona öğreteceğin birçok şey var, o sana öğretecek sen ona öğreteceksin ve bir gün kendi kendine yaşayabileceksin” dediler.
Hadi anneciğim başlayalım çalışmaya, öncelikle ben sana ceza olarak değil ödül olarak gönderildim, ben senin ödülünüm bunun farkına varmalısın. Anneciğim bu ödülde suçlu aramana gerek yok, bir an önce nedenler üzerinde durmaktan vazgeçip sonuçlar üzerinde yoğunlaşmaya başlamalısın. Benden utanma, insanların bakışlarına aldırma, beni gittiğin her yere götür, eğer kendi kendime yeterli hale gelmemi istiyorsan sakın anlamadığımı düşünme. Beni konsere, tiyatroya, sinemaya götür anneciğim. Belli mi olur bakarsın sen ve ben belki de toplumun melekelere bakış açısını değiştiririz ha ne dersin anneciğim. Hadi kalk anneciğim denize gidelim bana yüzmeyi öğret, hep evde oturmaktan sıkıldım artık sadece okula giderken dışarı çıkıyorum.”
Sadece fark edilmek anlaşılmak istiyorlar. Engelli olabilirler, ama inanın onlar da her sağlam insan gibi sadece yaşayabilecekleri bir hayat istiyorlar ve buna inanıyorlar ve bunu talep ediyorlar peki yapılması gereken ne? Sadece engelli haftası geldiğinde kutlamakla onların istedikleri hayatı verebileceğinizi mi sanıyorsunuz? Yapılacak olan o kadar kolay ki devletin belediyelerin yasalarla bunları yapabilecek gücü yok mu her şeye söz verirken bunları uygulamak zor mu burada kimin engelli olduğunu bir düşünsek mi acaba?
Engelli genç bir kızın yazısında okudum şöyle diyordu; Çantamı elime alıp, işe gitmek istiyorum diyor. İş bulmak belki mümkün de, yollar, parklar, arabalar engelliye uygun mu? Kimsenin hakkı yok, bu engelli kızımızın sokağa çıkmasına mani olmaya. Herkes yasanın emrettiği bu değişiklikleri yapmak mecburiyetindedir. Herkes, engelli adayı olduğunu unutmamalı.
BELEDİYE BAŞKANLARINA VE ÖZEL TEŞEBBÜS SAHİPLERİNE SESLENİYORUM
Sadece apartman girişlerine rampa yapılması, yollarda sarı yürüyüş yerlerin yapılması her şeyi hallediyor mu? Binaların her aşamasının engele uygun olması gerekmiyor mu? Engelli vatandaşın içinde olmadığı hiçbir projeyi belediye başkanları onaylamaması bu kadar zor bir şey mi? Ey vicdan sahibi yöneticiler, Ey Allah’tan korkan belediye başkanları, devlet büyükleri hiç sordunuz mu, engelliler için bu projelerde neler var? O kadar projeleri bangır bangır bağırırken hangi projede bunlar var tabi ki sizin için yaşamınıza engel yok... Ancak engelli bir çocuğunuz olduğunuzda ya da bir engel sahibi olduğunuz da mı bunları anlayacaksınız. Sadece engelli haftası kutlamak ya da özel günlerde onları ziyaret etmekle bitmiyor işte
Her şeyinizin göstermelik olduğuna inananlardanım Allah beyin engelli olanlardan bizi korusun.
