Mevsimlerden Sonbahar’ı hep sevmişimdir. O doğanın birbirinden güzel renkleri hep Sonbahar’da ortaya çıkarlar. Sonbahar her gelişinde hem bir hüzün kaplar içimi, hem de anlatımsız bir sevinç. Her Sonbahar aynı duyguları yaşarım. Belki de bir Sonbahar günü dünyaya gözlerimi açtığımdandır. Belki bir Sonbahar çocuğu olduğumdandır, ama ben hep sevmişimdir Sonbahar’ı.
Bu Sonbahar’da da içimde anlatımsız duyguları yaşıyorum. Ağaçların o birbirinden güzel renklerini gördüğümde içime bir coşku kaplıyor. Ağaçların arasında olmak, o rengarenk ağaçlarla birlikte Sonbahar’ı doyasıya yaşamak istiyorum.
Sonbahar dediğinizde bir yok oluşun adı gelebilir, ancak o yok oluş içerisinde anlatılması güç yaşanmışlıklar vardır. O Sonbahar’ın sonu çağrıştıran turuncu sarı renkleri arasında tam bir birikimin izleri vardır. İşte bu nedenledir, bana kalırsa, Sonbahar’ın herkes tarafından bunca sevilmesi.
Emir’in şarkısında da ifade edildiği gibi, mevsim Sonbahar’dır, pencerelere damlalar düşmeye başlamıştır. Kaybetmenin korkusu vardır, yaşadığın zamanın geride kalmasının korkusu vardır. Ama her Sonbahar bir başka güzeldir.
İsterseniz şimdi bir de Emir’in şarkısının sözlerine kulak verelim:
“Yoksun, kollarımda olsan da
Eski sevmelerin yok
Sen susup saklasan da
Anlarım gözünden, değişti duygularım
Kaç geceden beridir
Tedirgin uykularım
Kast ediyor canıma kurşun gibi hatıralar
İlk kez bu kadar uzak o yakıcı bakışlar
Mevsim sonbahar pencerede damlalar
İçimde bir korku var
Sanki seni kaybediyor gibiyim
Yağmurlu pazar pencerede damlalar
İçimde bir korku var
Dokunsan ağlayacak gibiyim
Mevsim sonbahar pencerede damlalar
İçimde bir korku var
Sanki seni kaybediyor gibiyim
Yağmurlu pazar pencerede damlalar
İçimde bir korku var
Dokunsan ağlayacak gibiyim”
Her şey gönlünüzce olsun.
