Beynimiz bazen en iyi dostumuz ve bazen de en kötü dostumuz olabilir. Hep duyarız sosyal medya üzerinde pek çok paylaşımda hatta konuşmalarımızda bile yer veririz ‘beyin bedava’ diye. İyi ve kötü dostumuz ise gerçekten beynimizi nasıl kullandığımızla ilgilidir aslında. Yararsız, hatalı, yanlış dikkat dağıtıcı düşünceler bizleri bizi doğru olmayan bir çok olaya sürükleyebilir. Zaman zaman şüphe duyduğumuz bilinçdışı gelişen durumlar ise beynimizde oluşturduğumuz olumsuz duygularla ilgilidir.
Kendi değerlerimizden şüphe etmek başkalarının ne düşündüğünü önemsemek değersizlik hissinin uyanmasını en büyük sebeplerinden biridir. Bu şekilde insanlar kendilerine değerli bulamayıp değersiz olduklarını düşünerek başkalarından her zaman beklentiye girerler. Kaybetme korkusundan dolayı ise bir parça sevgi gördükleri kişilerden sevgi dilenmeye başlarlar. Karşımızdaki kişinin ise en ufacık sevgisizliği karşısında hem üzülür hem de suçu karşı tarafa değil kendimizde buluruz. Uzman doktorların açıklamalarına göre ise bunların sebepleri bilinçdışı sebepleri olabilir. Mesela hep deriz hatta konuşuruz ben çok ince düşünürüm, aslında denilen şey ince düşünce değil tamamen acıma duygusudur. Başkalarından göremediğimiz sevgiyi karşımızdaki üzülmesin diye üstüne titriyor olabiliyorsunuz.
Yaşadığımız her şeyin sebebi vardır. Herkes aynı duyguları aynı tecrübeleri yaşamıştır diyemeyiz. Kimse biz değil. Kimsede sizin gibi aynı duygularda değil. İnsanların size kötü, kaba, saygısız, sevgisiz davranışları sizinle değil tamamen kendi yaşadıkları hatta yaşayamadıkları olabilir. Kimse kimsenin kahramanı değil. Bizim tek kahramanımız kendimiziz. Benden bir şey olmaz, kimse beni sevmiyor, çirkinim, hatalarım doğrularımdan daha çok, beceriksizim, yapamam, zamanım boşa gitti gibi yanlış mesajları beynimizden silmeden gerçek hedefi göremeyiz. Hiç bir şekilde başarılı bir hayata sahip olamayız. Ben hiçbir zaman insanların beni başarılı ya da başarısız bulduklarını düşünmedim. Beni sevmeyen pek çok insan, değer vermeyen, çabamı hiçe sayan pek çok insan olabilir hayatta. Ama ben hiç birine takılmadım duymadım, görmedim, dilime bile almadım. Sadece kendime baktım. Neden korkayım ki hata yapmaktan hata yapmadan doğruyu nasıl öğrenebilirdim ki. Hangi işi başarabileceğimi yapmadan, denemeden nasıl anlayabilirdim ki. Denedim, gördüm ama asla kendime olan saygımdan, güvenimden vazgeçmedim sizde geçmeyin. Size değer vermeyen, sizin için çaba göstermeyen X bir insana iyi davranmak yerine kendinize iyi davranın.
