Kıstım yüreğimin sesini uzun zamandır...
Yokluğunun sızısı ağır geldikçe yüreğime, saçma kahkahalara ortak oldum bile isteye..
Birbiri ardına geçerken günler, neredeydim ne haldeydim, nereye atmalıydım varlıktan ibaret bu bedeni?
Anıların olduğu yerlerden kaçarak, yeni insanlar yeni ortamlara dahil ettim her bir cümlemi...
İyi miydim sahi. Herkesin gördüğü kahkahalar atan o neşeli kadın mıydım? Elbette hayır.
Sakladım gözlerimi herkesten, anlamasınlar diye... Sakladım gecenin karanlığını zifiri yüreğime... 
Gelmeyişinin sızısıyla başladığım her yeni gün, kıstım yüreğimin sesini, insanlar bilmesin sensizlikte yok olup bittiğimi diye...
Ey dost..ç
Vedalardan bir ilmek boğazımda.
Umudun sandıklarında kırk kilit.
Hayaller artık dağların ardında.
Aldığım nefes yarım, ruhum bitik.
Diyerek çıktım yeni bir yola. Hiç bilmediğim bir ütopya da geziniyor ruhum. 
Ait olduğum yeri bulmak adına.
Ve biliyor musun daha çok güçlendim yokluğunda. Yüreğimi bırakarak bir kenara, daha sağlam bastım toprağa. 
Anlamını yitiren bir mevsimden yazıyorum şimdi sana.
Hüznün bütün koşulları hazırken  her mevsim artık hüzün bana...