İki yıldır yerel basın zor günler yaşıyor. Aslına bakılırsa yılların birikimleri son iki yıldır kendini göstermeye başladı. Dünyanın hiçbir mesleğinde olmayan kurallar yerel basını bugünkü zor günlere getirdi.
Türkiye Gazeteciler Federasyon, Türkiye Gazeteciler Konfederasyonu haykırıyor, bu koşullar devam eder ise yerel gazeteler kapılarına kilit vuracak.
Duyan var mı?
Elbette görmüyor, bilmiyor ve duymuyorlar. Tıpkı geçmişte bazı sendikaların görmezden, duymazdan geldiği gibi, bugün de yerel gazeteler duymazdan, görmezden geliniyor. Yerel gazetelerin ekonomik sorunları yok sayılıyor. Unutmamak gerekir ki, bir gün sizi de duymazdan, görmezden gelecekler.
Gazetelerin, yerel gazetelerin sorunlar büyük. Çözüm yolları bulunmaz ise bir çok gazete 2020 yılını göremeyecek. TGF Başkanı yıl sonuna kadar 200 gazete kapılarına kepenk vuracak, bilgisayarlar susacak, baskı makinaları öksüz kalacak, yüzlerce gazeteci işsiz kalacak. Benim görüşüme göre 2020 yılını göremeyecek gazete sayısı 200’den de fazla olacaktır.
Peki ne yapmalı?
Yapılacak aslında bellidir. Yerel gazetelerin şu kadro zorunluluğu meselesi gözden geçirilmelidir. Türkiye’de ve dünyanın başka bir ülkesinde sen şu kadar eleman çalıştıracaksın diye bir kural yoktur. Bu kural ivedilikle ortadan kaldırılmalı. Her çalıştırılacak eleman için yerel gazetelere destek verilmelidir. Tıpkı köprülerden, otoyollardan geçecek otomobil sayısı için verilen devlet garantisi gibi.
Yerel gazetelerin zorunlu kadro sayısı altıdan en az üçe düşürülmeli, hatta bu kural ortadan kaldırılmalı, gazetelerin kalitelerinin arttırılması için başka kıstaslar ortaya konmalıdır. Bu yapıldığında yerel gazeteler bir ölçüde rahatlayacaktır.
Bunun yanında bir de ödenen vergilerin aşağı çekilmesi gerek. Örneğin gelir vergisi yüzde elli düşürülmeli ve vergi ödenebilir bir duruma getirilmelidir. Sigorta primleri de yerel gazetelerde yarı yarıya düşürülmelidir. Bir nevi kamu göreve yapan yerel gazetelerin bu şekilde desteklenmesinden sonra da vergi borçları ve sigorta borçları uzun vadeli bir yapılandırma ile yapılandırılmalıdır. Tüm bunlar yapıldıktan sonra bakın bakalım yerel gazeteler vergilerini ödüyor mu, ödemiyor mu?
Madalyonun bir de öteki yüzü var. Eğer yerel gazeteler kanalı ile halkın doğru, tarafsız, objektif haber almaları istenmiyor ise başka. Amaç yerel gazetelerin kapanması, yok olması amaçlanıyor ise biz ne söylesek boş demektir.
Yerel gazetelerin tek amaçları vardır. Bulundukları ilin halkına doğru, tarafsız v objektif haber vermek. En önemli görevlerinden biri d tarihe not düşmek. Bunu yapabilmeleri için de yaşamaları gerek.
Yaşatılmaları gerek!
Unutmayın; yerel basın her zaman, herkese lazım.
