Dünyada bu kadar kötülük olmak zorunda mı?
İnsan, bu kadar merhametsiz mi davranmalı?
İsrail, dünyanın gözü önünde soykırım yaparken kişisel yaşam alanlarında komşularıyla bile tutarlı ilişki yürütemeyen insan acaba hangi karanlık motivasyondan besleniyor?
Son bir haftalık gazetelere göz atın; Aydın’da bile “yan baktın”, “sen kimsin lan…” diyerek sudan bahanelerle birbirinin kanını dökenleri duyarsınız.
Yılların gerisinde kalan ilk ciddi kavganızı, küsmelerinizi hatırlayın. Hani şu nedenini bile şu an hatırlayamadığınız, tartışmanın neden çıktığını bir türlü aklınıza getiremediğiniz kavgayı. Ancak kini içinizde saklı değil mi?
İşte o kini bertaraf edecek olgunluğa eriştiğinizde huzura kavuşabileceksiniz.
Tarih boyunca savaş, çatışma ve kötülükler içinde ömür geçirenlerin eline ne geçti?
Hiçbir şey, boş!
Ancak derin kavga ve savaşların travmalara toplumlara ve bireylere aktarıldı.
Kin ve düşmanlık sembollerle geleceğe saklanabiliyor.
Artık çocukların bile tanık olduğu İsrail-Filistin savaşının dehşetini dijital dünyada görmeyen, bilmeyen yok. Son yapılanlar tüyler ürpertici. Neresinden bakarsanız bakın masum görülemez.
İsrail ile Hamas’ın vardığı ateşkes anlaşmasının ardından 3 İsrailli esire karşılık 369 Filistinli mahkûm serbest bırakıldı.
Filistinlilere sırtlarında Davut Yıldızı ve Arapça “unutmayacağız ve affetmeyeceğiz” yazan tişörtler giydirildi. 
Kin tohumlarının atıldığı bu coğrafyada bir daha barış fidanlarının yeşermeyeceği kesin. Böyle bir dünya düzeni içinde insan nasıl mutlu olabilir. Bu dünyaya bir eser bırakmak mümkün mü? 
Kültür, sanat, edebiyat, tiyatro, heykel, müzik, resim gibi sanatlardan bahsedilemez. Çünkü bu coğrafyada insanlar bütün varlıklarını yıkılan dünyalarını yeniden kurabilmeye adayacak. 
Çatışma ve gerginliğin hâkim olduğu ortamlarda bilgi, görgü, kültür ve sanat üretilemez.
Zira insan ancak özgür ortamlarda kendini geliştirebilir, insanlığa değer katabilir.
SIKIŞMIŞ İNSAN 
Canlıların beyni, korku ve endişe karşısında “savaş” ya da “kaç” uyarısına göre tavır alır.
Kısacası insan çatışmalı ortamlarda değer üretemez. İletişimin en kusurlu yollarına saparak varlık sürdürme çabasına girer.
Bu basit bilgiyi hayatınızın her alanında gözlemleyebilir, aynı iş göremezlik haliyle yüzleşirsiniz.
Bireysel ve toplumsal yaşamın temeli huzur ve güven arayışına dayanır.
Siyasette de aynı kural işler. Nihayet bunun basit örneklerini yerel siyasette bile birbirine sudan sebeplerle sataşan, saygı sınırlarını aşan sözlerle itham edenlerin atışmalarında görüyoruz.
Olup biten pek çok olumsuzlukta toplumun önde gelen aktörlerinin başrolü var. Başta siyasetçiler olmak üzere güç sahipleri nasıl davranıyorsa vatandaş da o davranışı normalleştirip kendi hayatında uyguluyor. 
Kişilere ve topluma örnek olması gerekenlerin bir türlü medeniyet düzeyine ulaşmayan söz ve davranışları düzeltmek zorunda. Yoksa vatandaştan kendilerine saygı duymasını boşuna bekler.
Günümüzde dijital ve görsel hız, bireylerin kontrolünden çıktı. 
Bireysel ve toplumsal huzur, maddi varlıkların gölgesinde kaldı.
Gerçekten ilerlemek için insanı ve toplumu huzurlu ortama kavuşturmak gerekir.
Kendini bilmeyen, dünyaya geliş amacını anlamayan, dünyanın evrendeki yerini idrak edemeyen kimi muhteris ruhlular, anlamsız, amaçsız ve boş bir çatışma didişme içine dalıyor ki, şu fani dünyayı hem kendilerine hem başkalarına zehir ediyor.
Bireysel ve toplumsal çatışmanın, ayrışmanın, kutuplaşmanın dünyanın hiçbir yerinde huzur getirmediği artık biliniyor.
Ortak yaşama sanatını öğrenip uygulamak ve uzlaşma kültürünü kurmak tek çıkar yoldur.
NEYE BENZEYECEĞİZ?
Dijital dünyada insanı değiştiğini herkes kabul ediyor. Oysa insanın değiştiğini iddia edenler, kendindeki değişimden söz ediyordur. Aynı evrende yaşayan insan bu değişimin bir parçası haline gelmiştir. Davranışına yansımasa bile artık dışındaki dünyanın akışına duyarsız, ilgisiz ve hareketsiz kalamayacak. 
O halde ne yapmalıyız? 
Yavaşlamalıyız!
Yavaşlamak, ilk adımdır. Yaşamda sürekli kaçırdığımız bir şeyler olduğu duygusunu yaratan dijital uyaranlara karşı seçici davranmak. Okumak, idrak etmek, düşünmek ve makul hayatı kurmak. Buna herkesin ihtiyacı var. İnsanın insandan habersiz olduğu, ekranların arkasında kaybolduğu bir dünyada yaşadığınızı fark etmiyorsanız, geçmiş olsun. Siz de bu sistemin parçası olarak azgın sularda sürükleniyorsunuz!
Semboller dünyasının içinde güçlü olan ötekini değiştiriyor. Ötekinin hayatını kendi hayatına dönüştürebiliyor. Kendi istediği şekle sokup kullanabiliyor.
Bu yüzden şu anda güç siyasette. Siyasette üretilen semboller, bireyin ve toplumun hayatına şekil veriyor. 
Bu durumda siyaset yapanlar, iyiliğe yönelten, kötülükten uzaklaştıran sembolleri toplumun her kesiminde kabul görecek şekilde yaygınlaştırmalıdır. 
Barıştan, birlik ve beraberlikten yana bir kültürü, anlayışı diyalog evreninde toplumun bütün hücrelerine ulaştırmalıdır.
Semboller gerçeği değiştirmez, doğru. Ancak hayatın olağan akışı içerikleri doğrulayabilir. 
Bu yazıda ana fikir mi? 
“Sevelim, sevilelim” gibi romantik bir yaklaşım değil; çağımızda insanı insan yapan erdemlerin birer birer yok olduğunu idrak etmemiz için bir dertleşme… 
Geçmiş özlemi çekenlerin de artık o zamanların gelmeyeceğini hatırlatmaktı amacımız. İçinde bulunduğumuz hallerin sevgisizlik, çatışma, ayrışma, savaş gibi olumsuzlukların iyilikleri gölgede bıraktığına dikkat çekmekti.
İyilikten yana ne kaldıysa… Sıkıca yapışalım.
İyi bir hafta olsun.