İnsan tahminen kendini tanımaya kaç yaşlarında başlar? Ben 22 yaşındayım ve kendimi tanıyor muyum emin değilim.
Gelecek planlarımızı yaparken kendimizi tanımak önemli midir? Hangi mesleği yapmak istiyorum ya da on yıl sonra kendimi nerede görüyorum, bunları düşünürken kendimi tanımak ve ne istediğimi bilmek tabi ki bana doğru karar vermem konusunda yarar sağlayacak ama daha ben kendimi tanıyamadan çevremdekiler tarafından bir kalıba sokulup onların istediği doğrultuda şekillenmek zorunda bırakıldığımı hissediyorum.
İstediğim okulda okuyamadım çünkü babam çalışmak için şehir değiştirmek zorunda kaldı ve ailemizi de arkasından sürükledi. Elbette kendine göre haklı sebepleri vardı ama bu benim isteğimin dışında bir hayatı yaşamak zorunda bırakıldığım gerçeğini değiştirmiyor. Okula uyum sağlayamadım, hiç bilmediğim bir şehirde yalnızlık çektim, dışlandım...
Tabi ki herkes gibi bende geleceğimi planlamak ne iş yapacağıma karar vermek istiyorum fakat üniversiteye geçiş sınavına az bir vakit kalmışken hayatımda yaşadığım köklü değişim ve yeni hayatıma adapte olmamam okuldan soğumama neden oldu. Geleceğe dair planlarım bu ve bunun gibi sebeplerden belirsiz( E tabi ülkemizin de bize geleceğimiz ile ilgili sürpriz yapması cabası.) Okul hayatım boyunca başarılı bir öğrenci olamadım işin komik yanı daha okul öncesi eğitimim de yani anaokulundayken bile sınıfta kalıp ikinci defa gittim hâl böyleyken üniversite de vize-final den kalmamı çok ta dert etmiyorum.
Başarısızlık beni korkutmuyor çünkü ben kendi başarımı kendi yolculuğumda başarısız ola ola yaratacağıma inanıyorum.. ‘Başarı diye tanımladığınız şey sizin kendi yolculuğunuz, sizlere başarı diye gösterilen şeyin dışına çıkarsanız çok başarılı olacaksınız.’ şeklinde bir cümle hatırlıyorum çok hoşuma gitmişti ve bunu söyleyen kişi haklı dedim kendi kendime çünkü benim için başarısızlık, yeniden denemek için bir kamçı niteliğinde.
Tek bir alanda kendimi geliştirmek yerine yeni yeni şeyleri denemek ve her şeyden biraz öğrenmek istiyorum çünkü tek bir alana yönelmenin benim diğer yeteneklerimi törpüleyeceğini düşünüyorum. Demem o ki belki bu kararım çevremdekileri mutlu etmeyecek ama benim kendimi tanımaya çalışırken öğrendiğim ilk şey, zorla sokulduğum o kalıptaki tek düze yaşayacak, istemediği bir meslekte hayatı boyunca mutsuz olacak insan olmamam.
